Μεγάλη Σαρακοστή 2016
Κατηχητικό Σχολείο
μικρό τμήμα...
Στο πρώτο μάθημα μιλήσαμε για την κυρά Σαρακοστή, αυτήν την υπέροχη κυρία η οποία μας καλοδέχεται στο σπίτι της και ενώ δεν λέει πολλά μας συμπονά και μας γαληνεύει... Έφτιαξε ο καθένας την δική του κυρα-Σαρακοστή και εξηγήσαμε με διασκεδαστικό τρόπο τα σαρακοστιανά φαγητά. Τα παιδιά μπήκαν στην διαδικασία να τα γνωρίσουν και να τα διαχωρίσουν από τα αρτύσιμα.
Έπειτα μιλήσαμε για την Ελληνική Επανάσταση και φυσικά για το Κρυφό Σχολειό το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πνευματική και πατριωτική ενδυνάμωση του Έλληνα ο οποίος διψούσε για γνώση, Θεό και γράμματα... Τα παιδιά έφτιαξαν το καθένα το δικό του Κρυφό Σχολειό καθώς δεν έλειψαν τα τραγούδια του 1821!
Φτάσαμε στην Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και δεν παραλείψαμε να μιλήσουμε για τον Σταυρό τον οποίο υψώνει ο ιερέας προς δική μας ψυχική ενδυνάμωση και βοήθεια ώστε να φτάσουμε στο τέλος της Μ. Σαρακοστής. Μιλήσαμε για το πώς κάνουμε το σταυρό μας αλλά και το πότε...Χρωματίσαμε τοΧριστούλη πάνω στο Σταυρό καθώς φτιάξαμε και όμορφη χειροτεχνία με ξυλάκια σταυρούς διαφόρων χρωμάτων προς βοήθεια των μαθητών μας.
Γιορτάζει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος και δεν παραλείψαμε να αναφερθούμε στην κλίμακα ή αλλιώς σκάλα με την οποία όλοι μπορούμε να φτάσουμε στον Παράδεισο. Τα παιδιά μπήκαν στην διαδικασία να ξεχωρίσουν ανάμεσα σε πολλές λεξούλες ποιες είναι αρετές και ποιες όχι ώστε να τοποθετήσουν στην σκάλα που φτιάξαμε τις αρετές και να καταφέρουμε να φτάσουμε στον παράδεισο. Πάντα υπάρχουν και ανάλογες διδακτικές ασκήσεις ή παιχνίδια με τα οποία τα παιδιά όχι μόνο διασκεδάζουν αλλά και μαθαίνουν.
Ύστερα μιας και φτάναμε στο τέλος των μαθημάτων μας για το Άγιο Πάσχα, μιλήσαμε αναλυτικά παρατηρώντας όμορφες Αγιογραφίες σε τι αναφέρεται η κάθε ημέρα από την Κυριακή των Βαΐων έως την Κυριακή της Αναστάσεως.Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε το ότι τα παιδιά παρά το νεαρό της ηλικίας τους γνώριζαν πολλά για τα πάθη του Χριστού μας. Στο τέλος χρωμάτισαν ένα όμορφο βιβλιαράκι με επίσης αποσπάσματα μικρά για κάθε ημέρα της Μ.Εβδομάδας και τελικά τα αποχαιρετίσαμε με ένα γλυκό φιλί και ένα βιβλιαράκι με την ευχή να καταφέρουν αυτά και εμείς να αξιωθούμε να ζήσουμε σωστά την Αγία Ανάσταση του Χριστού μας.
Με τα παιδιά του μεγάλου τμήματος του κατηχητικού μας και αρκετές μανούλες κατασκευάσαμε λαμπάδες τις οποίες όποιος επισκεφτεί το Ναό μας μπορεί να προμηθευτεί με αντάλλαγμα ότι εκείνος επιθυμεί.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν δεν αναφέρω την συμμετοχή όλων των παιδιών στην προετοιμασία του επιταφίου μας ο οποίος και φέτος θα είναι ξεχωριστός αλλά ιδιαίτερο τον κάνει η συμμετοχή όλων μας παρά η ομορφιά του...
Βοήθειά μας και του χρόνου...
Καλή Ανάσταση!
Μανούλα, γιατί αυτή τη βδομάδα τη λέμε Μεγάλη;
Αναγνωστικό Β’ Δημοτικού 1963
– Πότε κιόλας ἐπέρασεν η Σαρακοστή; Πότε ἔφθασεν ἡ Μεγάλη ῾Εβδομάδα; Καθόλου δὲν ἐκατάλαβα, εἶπεν ἡ μητέρα στὴ Δαφνούλα καὶ στὸν Κωστάκη, τὰ παιδιά της.
Ἡ Δαφνούλα τὴν ἐρώτησε:
– Γιατί, μητέρα, αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα τὴν λέγομε Μεγάλη;
– Γιατί, παιδί μου, τὶς ἡμέρες αὐτὲς ἔπαθε πολλὰ ὁ Χριστὸς ἀπὸ κακοὺς ἀνθρώπους καὶ στὸ τέλος τὸν ἐσταύρωσαν.
Τὴν ὥρα ἐκείνη κάτω στὸ δρόμο τὰ παιδιὰ ἐχαλοῦσαν τὸν κόσμο ἀπὸ φωνές. Ἦταν ὁ Φώτης, ὁ Ἀλέκος καὶ ἄλλα γειτονόπουλα αὐτά, ποὺ ἐφώναζαν. Τί γέλια! Τί ξεφωνητά!Τί κακό!
Εἰς τὴν μητέρα ἐφάνηκε πολὺ ἄπρεπο αὐτό. Τέτοια ἡμέρα λυπητερὴ νὰ φωνάζουν τὰ παιδιὰ τόσο! Κατέβηκε γι’ αὐτὸ κάτω καὶ τοὺς εἶπε μερικὲς κουβέντες πολὺ φρόνιμες:
– Ἄν εἴχατε, παιδιά μου, στὸ σπίτι σας κάποιον δικό σας νὰ ὑποφέρῃ, θὰ ἐκάνατε ὅ,τι κάνετε τώρα; Θὰ ἐγελούσατε, θὰ ἐτρέχατε, θὰ ἐγεμίζατε τὸν κόσμο ἀπὸ ξεφωνητά;
Τὰ παιδιὰ δὲν ἤξεραν γιατί τοὺς ἔλεγε αὐτὰ καὶ ἐκοίταζαν σιωπηλά. Μονάχα ὁ Τάκης τῆς εἶπε:
– Μὰ ἐμεῖς δὲν ἔχομε κανένα δικό μας νὰ ὑποφέρῃ. Γιατί νὰ μὴ γελοῦμε καὶ νὰ μὴ φωνάζωμε;
– Καὶ ὅμως, παιδιά μου! Ἔχομε κάποιον πολὺ δικό μας, ποὺ ὑποφέρει! Ἔχομε τὸ Χριστό μας. Ὅλη αὐτὴ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα ὑποφέρει, βασανίζεται, σταυρώνεται. Ἐμεῖς, σὰν Χριστιανοί, δὲν εἶναι σωστὸ νὰ μὴν νοιώθωμε τὸν πόνο του. Αὐτὸς γιὰ μᾶς ἐσταυρώθηκε.
Ἡ μητέρα δὲν τοὺς εἶπε ἄλλο τίποτε καὶ ἀνέβηκε πάλι στὸ σπίτι. Τὰ παιδιὰ ὅμως ἐκατάλαβαν τὸ σφάλμα τους καὶ ἐσιώπησαν. Ὁ Ἀλέκος μάλιστα, ποὺ ἧταν ἀπ᾽ ὅλους μεγαλύτερος, ἐλυπήθηκεν ἀκόμη πιὸ πολύ.
– Ἀλήθεια, παιδιά: Ἔπρεπε νὰ τὸ συλλογισθοῦμε καὶ μόνοι μας αὐτό. Δὲν εἶναι σωστὸ νὰ κτυποῦν οἱ καμπάνες, νὰ ἔχωμεν ἀγρυπνίες, νὰ εἶναι Μεγάλη Ἑβδομάδα κι ἐμεῖς νὰ ξεφωνίζωμε. Ὄλες αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες πρέπει νὰ εἴμεθα προσεκτικοί. Νὰ πηγαίνωμε στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ παρακολουθοῦμε μὲ εὐλάβεια τὶς ἱερὲς τελετές. .
ΒΑΣΙΛ. Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ Β΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ